Ogen van de woestijn
Je donker bruine ogen,
het zijn de ogen van de woestijn
Je mooie bruine ogen,
-ogen van de woestijn-
nauwelijks zichtbaar,
daardoor zo kwetsbaar
jouw mooie ogen,
-ogen van de woestijn-
onbetaalbaar
Die bruine ogen
-ogen van de woestijn-
ze zeggen alles
In jouw ogen,
-ogen van de woestijn-
voel ik jouw verdriet en pijn.
het zijn de ogen van de woestijn
Je mooie bruine ogen,
-ogen van de woestijn-
nauwelijks zichtbaar,
daardoor zo kwetsbaar
jouw mooie ogen,
-ogen van de woestijn-
onbetaalbaar
Die bruine ogen
-ogen van de woestijn-
ze zeggen alles
In jouw ogen,
-ogen van de woestijn-
voel ik jouw verdriet en pijn.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, juni 01, 2008 01:39 |
| wie de woestijn zoekt, laat het nodige overbodig geworden los, alleen ‘t meest zuivere blijft haar uiteindelijk nabij. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: an.ne-marie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2008 | ||
| Thema's: | ||