Voor Loo & Loredana
Lichtjes aan de hemel
fonkelende sterren, één voor één.
Maar toen er plots twee heldere sterren bijkwamen
sloeg mijn hart over en verdween
de mooiste, zou men hebben gezegd.
"Verdorie, waarom weer."
God heeft hier niets te zeggen
"Ik zag ze niet.", is 't grootste kwaad.
Zelfs 't verdriet raakt alles aan
verdronken tranen in een poel van haat.
Maar ik zei nog: "wees voorzichtig."
Maar hij 'zag ze niet.' en reed door.
*R.I.P. Loo & Loredana*
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, juni 01, 2008 18:35 |
| Te dikwijls nog droef-pijnvolle werkelijkheid. En het zou te gemakkelijk zijn God de schuld te geven. Toch? Liefs en mijn oprecht meelevende genegenheid, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aibell | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||