Gesprek met Moederaarde

Gesprek met Moederaarde

Wat doe je met oude bomen ?

Bomen die ouder worden
is niet het probleem
maar zij die oud zijn,

ze zijn als oude mensen
je verplaatst ze niet.

Wat als ze hulpbehoevend zijn?

Bomen die hulpbehoevend zijn
verzorg je alsof het
je eigen kinderen zijn,

zij hebben er recht op
ze gaven je immers leven.

Maar hoe kan ik die van het leven hou?

Dan zal die liefde uit het leven
voor hen zorgen
als een moeder voor haar kroost,

zoals ik over de aarde waak
tot voorbij hun dood koester ik hen in mijn schoot.

Moederaarde word jij nooit moedeloos?

Jouw schoot is groter dan de mijne
bomen zijn mijn vruchten niet.

Luister naar mijn woorden
je bent een tak van een boom
en vrij als tak tot boom te worden.

Wat doe je met de energie die jou het leven gaf?
Durf je nog de levensappen aan te spreken?
Maak je alles tot hars?

Wars van liefde
verbrand in de schoot
overal roestplekken in het gras

een spiegel van glas…

Erna

Geschreven door

Erna Muermans

Reacties op dit gedicht

Erna Muermans vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Dina-Anna:	Zondag, juni 01, 2008 22:50
Echt een héél apart gedicht, graag gelezen. Liefs Dina

sunset:	Zondag, juni 01, 2008 21:25
Treffende tonende verwoording en o zo mooi (al zou ik het nog eens overlezen en hier en daar aanpassen om het vloeiend te laten ''lopen''). Liefs en heel warme genegenheidsknuf, sunset

Will Hanssen:	Zondag, juni 01, 2008 21:19
Bijzonder graag gelezen Erna. Liefs, Will

Over dit gedicht

Auteur: Erna Muermans
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 01 juni 2008
Thema's: [Houden van]