Liefde als vloedgolf
Liefde,
Als een reusachtige vloedgolf,
Die genadeloos toeslaat,
Zo onverwachts,
Dat vluchten geen nut lijkt te hebben,
& jezelf laten meevoeren,
Op dat moment,
Het enige is dat juist lijkt..
Zo onverwachts dat het opdook,
Verenigde het zich met de zee,
Pijn en verdriet,
Is het enige dat nog overeind staat..
Sindsdien,
haalt elk kabbelend beekje,
Pijnlijke herinneringen naar boven,
Je laten meevoeren,
Is geen optie,
Want door de ondiepte,
Is elke steen een obstakel..
18-02-2008
Reacties op dit gedicht
| Dina-Anna: | Dinsdag, juni 03, 2008 16:52 |
| Prachtig schrijfje, ondanks de droefheid die ze in zekere zin verwoorden... Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: DynaNL | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||