nog leef ik lente
als ‘k mijn gezicht tussen de sterren vallen laat
die heel bedroefd voorzichtig baan mij maken
wijl wouden naar de maan reeds wandelen
- ‘t zijn zwarte kralen in het nachtelijk hemelmeer
waaruit dan later ooit mijn blikken wenken …
enkel mijn ik dan weg, het maakt een sterrenreis
al ben ik het niet echt waarvan het lijf verdwenen
in tijden dat de dagen sterven als witgrijze nevels
en zelfs de herfsttijlozen zachtjes wenen.
sunset 03-06-2008
Reacties op dit gedicht
| japonica: | Dinsdag, juni 03, 2008 20:31 |
| Je zou wensen dat het imeer lente was. Knappe poëzie. Groet Jap |
|
| CBR: | Dinsdag, juni 03, 2008 17:16 |
| knuf cbr |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, juni 03, 2008 16:37 |
| Prachtig mooie volzinnen! Geweldige poëzie! Knuffsliefs Dicky P.s ben je weer thuis?! |
|
| appelboom: | Dinsdag, juni 03, 2008 15:29 |
| Wat een heerlijk schrijven, lentelevend... prachtig Sunset. Liefs en een mooie dag, Vicky |
|
| Artifex: | Dinsdag, juni 03, 2008 13:37 |
| Dit is beter :) Liefs, Artifex. |
|
| ReBelle: | Dinsdag, juni 03, 2008 13:05 |
| Droef, weemoedig en prachtig beschreven. Liefs, ReBelle |
|
| dichterbij: | Dinsdag, juni 03, 2008 09:42 |
| weer een heel mooi schrijven van jou lieve groet |
|
| hiljaa: | Dinsdag, juni 03, 2008 09:10 |
| had het eerste niet gelezen dus... prachtig geschreven knufleifs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Dinsdag, juni 03, 2008 09:01 |
| Ik herstuurde het wegens een andere layout van de laatste twee regels *glimlacht*; hieronder de reeds geplaatste reacties (die ik per ongeluk wiste grrrrrrrrrrr). |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||