Mijn redder op het witte paard.
maandag 26 mei 2008
"En ik mis je.
Ja, ik mis je,
mijn redder op het witte paard.
Ja, ik mis je,
wanneer het laatste sprankeltje hoop
aan de horizon ondergaat.
Wanneer je krullen onzichtbaar zijn
voor elke aanraking verborgen
en je lippen gevoelloos zijn
voor elke streling, die m'n vinger kan bezorgen...
Dan pas zal je vergeten zijn,
mijn redder op het witte paard,
dan pas zal je vergeten zijn
ook als je naast me staat."
"En ik mis je.
Ja, ik mis je,
mijn redder op het witte paard.
Ja, ik mis je,
wanneer het laatste sprankeltje hoop
aan de horizon ondergaat.
Wanneer je krullen onzichtbaar zijn
voor elke aanraking verborgen
en je lippen gevoelloos zijn
voor elke streling, die m'n vinger kan bezorgen...
Dan pas zal je vergeten zijn,
mijn redder op het witte paard,
dan pas zal je vergeten zijn
ook als je naast me staat."
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aibell | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||