Al vanaf dat je klein bent laten mensen je in de steek en alleen
Je wordt niet geaccepteerd op een manier die je zou willen
En een gedeelte hiervan komt door jezelf
Je kan niet eerlijk en open zijn over wie je echt bent
Dat je anorexia heb gehad daardoor geen kinderen kan krijgen en in je jeugd op verschillende manieren bent mishandeld,
je altijd het gevoel hebt anders te zijn,je ouders je hebben afgestaan en vervolgens je pleegouders ook
Al die dingen zorgen ervoor dat je op latere leeftijd niet kan zijn wie je wil en nooit dat echte geluk zou vinden
Net als ieder ander zou je gelukkig willen zijn met een partner maar het kan niet
Uit angst door het verleden ben je bang toch weer in de steek gelaten te worden
Door je anorexia kan je geen kinderen krijgen en jij voelt je daar schuldig over
Mag je een eventuele partner aandoen geen kinderen te krijgen terwijl hij dat wel wil
Jij vindt van niet....
Alles wil je die partner geven maar net zoiets moois als een kind kan je niet
Je vrienden weten een beetje wie je bent je helemaal bloot geven kan je niet
Bang,angst dat is wat je voelt als je eerlijk zou willen zeggen dit ben ik
Neem me zoals ik ben
Tot op een dag dan ontmoet je iemand die je de liefde geeft waarnaar je op zoek bent
Je zegt tegen jezelf ik ga ervoor en dat doe je ook met alle mogelijkheden die je in je hebt
Samen heb je het goed en leef je op een roze wolk
En dan op een dag word je wakker kijk je in de spiegel en zie je ineens een heel ander mens
Niet de persoon die je zou willen zijn nee de persoon waar je al jaren tegen vecht is je spiegelbeeld
Het spreekt je toe: je verdient het niet om gelukkig te zijn,je wordt toch weer verlaten,waarom zou iemand van jou houden,
je bent het niet waard,het is je eigen schuld dat je geen kinderen kan krijgen had je maar gewoon moeten eten
En zo gaat dat stemmetje maar door en door
Ondertussen zit de liefde van je leven op de bank je kijkt hem aan en het eerste wat er in je opkomt is een schuldgevoel
Een schuldgevoel omdat je niet kan delen wat er is
Simpelweg omdat je het niet kan je weet de weg niet
En juist dan doe je wat je niet zou willen maar omdat je niet anders weet doe je het.....
Je keert de ander je rug toe en gaat strijden tot je er bij neer valt
Steeds als het het gevoel houden van en je veilig voelen opkomt sla je op de vlucht
Dit doe je door van huis weg te gaan,geirriteerd te reageren,de ander weg te jagen,jezelf te vernietigen enz enz
Je ziet de ander hier onderdoor aan gaan maar je kan niet anders
Je sluit je ogen en vlucht weg van de werkelijkheid
Hoe harder de ander aan je trekt hoe harder de strijd zal zijn
Je schreeuwt:laat me met rust maar diep van binnen is dat niet wat je wilt
Eigenlijk wil je schreeuwen hou me vast,hou van me accepteer me zoals ik ben en wil je er voor me zijn?
Maar je kan het niet je hebt het nooit geleerd je weet niet hoe
De ander kijkt toe en ziet het aan en de strijd met jezelf en de ander gaat maar door....
Je doet het niet omdat je niet van hem houdt je doet het uit angst
Bang om hem te verliezen en pijn te doen
In plaats daarvan kies je ervoor jezelf pijn te doen
Dan op een dag komt het bericht hij moet je niet meer
Je leven stort in dit was niet wat je wilde
Maar je weet niet hoe dit te vertellen
Je houdt van hem maar het kan niet simpelweg omdat je niet weet hoe dat moet
Niemand die je de weg heeft gewezen die je bij de hand nam
En de strijd gaat maar door en door
Nu niet met de ander maar vooral met jezelf
En het gedrag wat je voorheen deed verdubbel je nu je hebt toch niemand meer om voor de vechten
Je staat er alleen voor en zo voelt dat ook
Hoe moeilijk die strijd is zal niemand begrijpen
Je leeft je eigen leventje wel niemand die er nog dichtbij zou komen
Jouw gevoel is jouw gevoel en niemand zal dat meer delen
Je had je voorgenomen ik ga er voor en weer die trap onderuit
Je hebt het gevoel het niet meer te redden
Maar je zal wel moeten je kan en mag gewoon niet zeggen ik stop ermee
Had je jezelf maar niet moeten willen bloot geven
Dit is wat er van komt
Heb je dan echt niks uit het verleden geleerd
Je hebt pijn en huilt maar niemand die het ziet
Je bent het zonnestraaltje voor iedereen
Je weet je krijgt je leventje heus wel weer op de rit
Maar hoe?je weet het effe niet meer
Waar is de persoon die je de weg wijst?je helpt en er onvoorwaardelijk voor je is
En stel dat die persoon er is wil je die helpende hand dan?
Zou je jezelf weer een keer helemaal bloot willen geven?'
Je weet het antwoord al lang
Je kan het niet dus zet je de strijd maar voort
Tot je er uiteindelijk een keer bij neer valt