De zieke Aarde

De zieke Aarde

De dag verdwijnt, het zonlicht dooft,

moeder aarde wil gaan slapen,

maar wordt weer van haar slaap beroofd,

verdrietig moet ze gapen.

Het rommelt en borrelt in haar buik,

haar darmen zijn helemaal van slag.

Het gas ontsnapt via het onderhoudsluik,

dit duurt nu al de hele dag.

Vulkaanuitbarsting, orkaan,en vloedgolf vallen ons ten deel,

de aarde zwoegt maar is uitgeput.

Ontginning, delving, worden haar teveel,

een koortsige rilling en haar buik schudt.

Klimaatveranderingen, het poolijs smelt,

geen ijstijd maar misschien een watertijd.

Allemaal ellende en natuurgeweld,

de mishandelde aarde leidt maar lijdt....

Geschreven door

Chatterley

Reacties op dit gedicht

Chatterley vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

conan:	Donderdag, juni 05, 2008 14:44
Als de aarde lijdt , lijden we allemaal .... ben voor paar dagen in Middelburg huisoppas , echt oranjegevoel hier , voor mij soms moeilijk maar ik fiets veel in de natuur om te bekomen ;) liefs conan***

Julius Dreyfsandt zu Schlamm:	Donderdag, juni 05, 2008 07:55
grote bezorgdheid..... hans

Aquarel:	Donderdag, juni 05, 2008 01:15
Moeder aarde, wat doen we je toch allemaal aan ? Ze heeft het zwaar en rommelt. We zouden veel beter voor haar moeten zorgen. Groetjes, Aquarel

ela:	Donderdag, juni 05, 2008 00:34
De aarde dirigeert al miljoenen jaren het leven. Niets ontsnapt. het is geen woede of verdriet. Het is haar taak als aarde te leven met de dood. ela

Over dit gedicht