Dan niet, pa.
Daar zit je dan
met een kille blik,
rechtop in je stoel.
Ik voel je woede,
maar je stem
blijft akelig kalm.
Je hamert op je gelijk,
telkens opnieuw,
tegen degene tegenover.
De vrouw die mij begrijpt,
die naar mij luistert,
onze enige hoop.
Onze enige hoop
op elkaars begrip.
Zij kan het je uitleggen.
Maar jij wil niet luisteren,
want jij hebt gelijk
en niemand anders.
Dan maar niet, pa.
Ik wilde het proberen,
maar jij blijkbaar niet.
05/06/2008
met een kille blik,
rechtop in je stoel.
Ik voel je woede,
maar je stem
blijft akelig kalm.
Je hamert op je gelijk,
telkens opnieuw,
tegen degene tegenover.
De vrouw die mij begrijpt,
die naar mij luistert,
onze enige hoop.
Onze enige hoop
op elkaars begrip.
Zij kan het je uitleggen.
Maar jij wil niet luisteren,
want jij hebt gelijk
en niemand anders.
Dan maar niet, pa.
Ik wilde het proberen,
maar jij blijkbaar niet.
05/06/2008
Reacties op dit gedicht
| Leven: | Woensdag, juni 11, 2008 22:51 |
| Te trots om toe te geven misschien? De tijd zal als het goed is de waarheid naar boven halen en dit gedicht in zijn denken vertalen. Denk dat hij vanzelf zal veranderen...op een zeker moment zal ook hij zijn trots op zij moeten zetten. Mooi, voelbaar geschreven! liefs en veel succes! |
|
| Aquarel: | Donderdag, juni 05, 2008 14:38 |
| Klem zitten, door een muur van koppigheid is frustrerend. Groetjes, Aquarel |
|
| trucker klaas: | Donderdag, juni 05, 2008 14:14 |
| zolang je gelijk niet wordt vertaald heb je een brug die de overkant niet haalt praten moet je nooit laten succes klaas |
|
| sunset: | Donderdag, juni 05, 2008 11:49 |
| Misschien is proberen alleen niet genoeg maar is er onvoorwaardelijke liefde voor nodig. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Imbroglio. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||