En toen ging je weg
Je deed alsof je me niet had verstaan
Trok de deur toe, en je bent weg gegaan
Je riep; ’t is de laatste maal dat je me nog ziet
Kon jou niet meer schelen, hoeveel tranen ik nog liet
Onze toekomst viel als een kaartenhuis ineen
Eens met ons twee, nu verder alleen
Ik mis je, en slaap s’nachts niet naar behoren
Zonder jou ben ik zo verloren
Ik zie je zo graag, meen echt wat ik zeg
Jij draaide je om, en toen ging je weg
Reacties op dit gedicht
| johandedichter: | Zaterdag, juli 05, 2008 18:22 |
| blijf er maar over schrijven dan valt er een hele last van je schouders. gevoelig maar toch een mooi verwoord gedicht gr johan | |
| Mizuchi: | Zaterdag, juni 07, 2008 17:39 |
| Heel pijnlijk. Ik denk dat veel mensen zichzelf zien in wat hier geschreven staat. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Schaduw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||