Waarom ben je weg bij mij, ik wou niet dat je ging,
Nu zijn we weer apart, doen we elk ons eigen ding.
Jij je eigen weg, en ik de mijne,
Ik heb al een nieuwe vriend en ben nu de zijne.
Ik verlang naar je stem en je liefkozing,
Ik heb nog steeds die ene ring..
Die ons met elkaar verbond,
Het waren m’n woorden die je niet verstond..
M’n uitdagingen van liefde die je niet begreep,
De verkeerde gedachten waar je onder bezweek..

De liefde is kwijt, t is gewoon verdwenen,
Gevoelens die we niet meer vernemen.
Ik wil je zo graag zien, horen dat je van me houd,
Dat ik degene ben waar je mee trouwt.
Zeggend dat je me vertrouwd.
Dat waren de woorden, gewoon als normaal beschouwd,
Voor mij waren ze normaal ik hoorde ze altijd,
Maar, omdat er iets verkeerd ging ben ik je nu for ever kwijt!

Je wou een ander.. Mij niet meer,
Dat deed je keer op keer.
Ik vertrouwde in je, gaf je nog een kans, maar je gooide hem zo weg,
Nu ben ik degene die gebroken is, nu heb ik peg.
Eigenlijk zou jij diegene moeten zijn,
Jij deed mij keer op keer pijn!

De pijn die ik voel doet egt zo zeer,
Soms doet het zo pijn, kan ik even niet meer.
Ben ik bang dat ik het ga begeven,
Hoe kan ik zonder jouw nou verder leven?
Gewoon zonder de liefde die je me gaf,
Zonder jouw is m’n leven niet af,
Zonder jouw is m’n leven incompleet,
Zonder jouw is er niets dat ik nog weet.

Ik weet dat ik verder moet gaan met leven.. Het probleem is hoe?
Die vraag maakt me telkens zo moe!
Jij weet het wel, je wou me toch niet meer?!
M’n hart is gebroken, het doet zo zeer!
Ik wens je zoiets niet toe, daarvoor hou ik nog teveel van jou,
Ik weet dat ik je nog steeds vertrouw.
Jij wou mij niet meer, dat gaat telkens door mijn hoofd,
Door die vraag ben ik bijna compleet verdoofd.
Ik weet het allemaal niet meer, stoppen met leven, is dat de oplossing of niet?
Soms denk ik: Is het niet beter dat ik schiet?
Weg van de pijn die je me aan deed,
De maanden dat ik leed.
Ik word gek van de vragen door mijn hoofd, elke keer zijn ze er weer,
Ik kan niet meer..
Het leven is af, klaar voor mij.
Met jouw was ik altijd zo vrij.

Ik wou liever stoppen, m’n zogenaamde leven, schiet!
Maar wie kan ik ook foppen? Want ik kan het gewoon niet!
Wat er ook is, ik ben er voor jou,
Omdat ik nog steeds van je hou.
Ik heb diepe sneeën in m’n armen en mijn been,
Je naam staat er met hoofdletters, ik kan er niet omheen.
Ik wil zo graag stoppen met snijden,
Ik wil dat je me van deze pijn komt bevrijden,
Ik haal de trekker over… Pats boem…
Niks meer…

Als toen..
Ik wil alles zo graag overdoen.
Maar nu is alles te laat,
Ik heb gezorgd dat je gaat.
De kogel door je hoofd,
Van alle pijn verdooft,
Alleen maar haat en nijd,
Sorry, voor verdriet had ik geen tijd.