Ver weg van regen
Ver weg van regen
Ik probeerde het licht in de sterren te schilderen
met de maan op mijn gezicht, maar de storm brak
aan. Vluchten was het doel, maar ik zweeg. Ik slikte
mijn adem weer in.
Woorden werden niet meer geschreven op het witte
blad. Ze worden weggestuurd in de wind tot jij ze weer
vindt. Maar de tijd duurde veel te lang, en de morgen
zal al reeds gestorven zijn voor ik ontwaakte.
Reacties op dit gedicht
| Lone Dreamer: | Vrijdag, december 26, 2008 23:18 |
| ... mijn ziel geeft zich over aan jouw woorden die me overspoelen en meesleuren... Dit is... intens. Je kan alles zo... sterk neerzetten. (en ik weet dat ik te vaak dezelfde woorden gebruik, maar er bestaan geen woorden om mijn waardering uit te drukken.) Respect, Lone |
|
| [zwarte engel]: | Zaterdag, september 06, 2008 20:38 |
| oei.. | |
| kerima ellouise: | Zondag, juni 08, 2008 18:22 |
| soms wil je de duisternis opheffen maar word je toch weer overspoeld, heftig dat zelfs vluchten niet meer gaat ...het ontwaken vervluchtigd in de wind... droef maar weer zo mooi...dit waken... liefs kerima ellouise |
|
| lexx: | Zondag, juni 08, 2008 09:12 |
| langslaper :) vreugdeloos en grauw; wat het voor deze meneer in de laagste volksklasse altijd goed doet roosie. kus van je lexxie; je weet wel; dat gepeupel van god weet waar. :) |
|
| ninodepino: | Zaterdag, juni 07, 2008 23:05 |
| hummmm en je ontweek het niet? liefs, nino. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||