Gebroken vleugels
- Gebroken vleugels -
Ik vloog, met engelenvleugels
Zij hielden mij weg van het donkere
weg van wat daar beneden was
totdat
Mijn vleugels het niet meer hielden
het gewicht van het verdriet was te zwaar
ik stortte neer, in het verlaten bos
daar
was alles leeg, eenzaam
elke boom was dood
geen enkel levend wezen
behalve
ik, met mijn gebroken vleugels
gebroken door het verdriet
van het verleden en heden
En nu
ga ik lopend verder
zal het pad accepteren
en de uitdaging aangaan
om te leren leven!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Lavender* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||