Vrijen
Mijn lichaam,
Jou handen.
Strelend.
Zoekend naar reactie,
zoekend naar iets moois.
Zo zoekend baan jij je een weg,
door het golvende,
en glooiende landschap,
van het menselijke lichaam.
Ik kietel je,
met mijn vingertoppen,
zacht.
Jij woelt,
met je handen,
door mijn haar.
En zo gaan we door,
uren en uren,
tijd verstrijkt,
maar dat,
hindert niet.
Want jij,
hebt mij,
en ik,
heb jij.
Jou handen.
Strelend.
Zoekend naar reactie,
zoekend naar iets moois.
Zo zoekend baan jij je een weg,
door het golvende,
en glooiende landschap,
van het menselijke lichaam.
Ik kietel je,
met mijn vingertoppen,
zacht.
Jij woelt,
met je handen,
door mijn haar.
En zo gaan we door,
uren en uren,
tijd verstrijkt,
maar dat,
hindert niet.
Want jij,
hebt mij,
en ik,
heb jij.
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Zondag, juni 08, 2008 16:16 |
| "en glooiende landschap, van het menselijke lichaam." dat klinkt niet sexy; of je moet al bij de geneeskundige dienst werken hé? :) ik zie liever dat je je een weg eet door het oerwoud. zoiets! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evestar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||