avondmelancholie
het woud dat zich verstillend toont
in schaduw als met rondom heggen
waar ‘t wild zich zacht en heel beschroomd
in ‘t leger neer komt leggen
er zijn wat hoeven krassend op een steen
en ‘t zilver glanst door ’t kreupelhout
- misschien dat zelfs de maan al scheen -
de dag wordt langzaam donker, oud
luidruchtig leven op het water
een zwerm vogels wandelt daar
en ’t eeuwig eendgesnater
verstrooide dorpen, velden, vennen
het duister spreidt zich razendsnel
en aan nachtrust is ’t nog wennen.
sunset 08-06-2008
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Maandag, juni 09, 2008 09:16 |
| alsof je de avond zelf ziet vallen en erin rondloopt, zo mooi weer, en prachtig ook met die achtergrond erbij; liefs en knuffel, hilde |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Maandag, juni 09, 2008 08:36 |
| Weer -prachtiggg- natuurlijk als je mijn herhalende reacties tenminste nog wilt horen :-) liefs en heerlijke dag gewenst Ria |
|
| verhavert: | Maandag, juni 09, 2008 07:59 |
| zo beeldend mooi prachtig martine |
|
| Hilly N: | Maandag, juni 09, 2008 07:54 |
| Een pracht dit Sunset Hilly |
|
| peter1: | Maandag, juni 09, 2008 07:25 |
| wow ,wat een pareltje ,wondermooi | |
| Windwhisper: | Maandag, juni 09, 2008 06:46 |
| wohhh ik heb hiervan zitten genieten lieve groet Cobie Kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||