de lucht vertelt m'n triest verhaal
waait door het dorp en verraadt mijn verdriet
als enige getuige van het helse kabaal
na een zeer grote ruzie, bezingt zij m'n lied
vervallen in een cliche betreur ik mijn liefde
blind als een mol in een dal gevallen
van de top van een berg die zelfs geen heuvel bleek te zijn
even later weer overspoelt door een zee van tranen
waarom dit spottende gelach
dat weerklinkt over de daken
had je er niet aan gedacht?
dat de wind jou WEL kon horen?
toch moest je hem bekoren...
met een gevecht, reeds lang verloren