te gooi en te grabbel
hoe het ogenblik zich deelt
en de verloren tijd
zich verspreidt
na dagen van wind en regen
ligt alles in weerschijn
te gooi en te grabbel
de hond die nu in het bloemenperk slaapt
heeft nachtenlang gewaakt
alles wat je ziet
heeft de glans van eeuwig heden
de bloemen van gisteren
onmerkbaar ingeweven
een vrouw die met stille lach
een kind in zich draagt
doet teken
je voelt oude wonden
weer genezen
de tijd blijft even staan
en deelt zich
in leven
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Dinsdag, juni 10, 2008 15:27 |
| een geweldig geluk als liefde het grauw verdrijft en genezend te werk gaat:) liefs |
|
| Cornelia.dvw: | Dinsdag, juni 10, 2008 14:38 |
| Het delen in het leven maakt genezing mogelijk. Pracht aan woorden. Liefs, Cornelia |
|
| Winna: | Dinsdag, juni 10, 2008 12:25 |
| Zucht.... ;) heerlijk dees''! Liefs, Petra |
|
| Ludy: | Dinsdag, juni 10, 2008 11:05 |
| Lekker positief! Liefs, Ludy |
|
| Mevrouw Melzer: | Dinsdag, juni 10, 2008 10:10 |
| ''doet teken'' ? hmm :) x | |
| Lily May Parker: | Dinsdag, juni 10, 2008 10:07 |
| Adembenemend mooi dit Conan...vooral de strofe waarin je die vrouw beschijft...prachtig kus Lily May xxxxxxx |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, juni 10, 2008 09:57 |
| en de zomer bloeit op....Moeder Aarde toont haar zonnige lach en vader Tijd heelt en streelt met warmte Goede morgen Pierre liefs Cobie Kuzzz |
|
| dichterbij: | Dinsdag, juni 10, 2008 09:38 |
| de stille lach van de zomer mooi weergegeven lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||