Op het tweede gezicht
Zoals je daar stond
met al je ingehouden woede
gezwollen ader bij je slaap
zo veel haat in je stem
je kon nog nauwelijks praten
Je sloeg de deuren dicht
om even later terug te komen
me in je armen te nemen
te bewijzen dat pijn doen
nu eenmaal bij liefde hoort
met al je ingehouden woede
gezwollen ader bij je slaap
zo veel haat in je stem
je kon nog nauwelijks praten
Je sloeg de deuren dicht
om even later terug te komen
me in je armen te nemen
te bewijzen dat pijn doen
nu eenmaal bij liefde hoort
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, juni 13, 2008 09:51 |
| ''t Ligt allemaal zo dicht naast elkaar inderdaad. En dat maakt liefde juist zo onbegrijpelijk, onbeschrijfelijk en ... nodig. Graag gelezen. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||