Beperking
De man wil niet meer werken
Slechts mij nog wat beperken
In mijn vogelvrij bestaan
Zin om weg te gaan
Stippels op mijn weg
Maken dat ik dingen zeg
Als een twister in de maak
Hier een hand, daar een voet
Toch alles zoals het moet
Omdat ik nooit verzaak
De man wil niet meer werken
Slechts mij nog wat beperken
In de dingen die ik doe
Waarom, waar was je, en hoe
Met wie, door wat, en weer
Ik trek dit dus niet meer
Ik ben er wel mee klaar
Nieuw kleurtje in mijn haar
Het zonlicht in mijn hoofd
Niet van de vrijheid beroofd
Er zelf steeds weer voor kiezen
Mezelf er telkens in verliezen
Ik ga wel weer op zoek naar werk
Omdat ik liever mijzelf beperk
En alles wat nog volgen gaat
Gebeurd onder eigen Mandaat
Reacties op dit gedicht
| Lieverdje: | Dinsdag, maart 19, 2002 20:27 |
| Je hebt gelijk om je eigen weg te gaan. In en tussen de regels door lees ik dat het gaat om een zeer jaloerse man. Volgens mij valt daar inderdaad heel moeilijk mee te leven. Ik heb ook een korte tijd een zeer jaloerse vriend gehad, die mij aan zich wilde binden en elke mannelijke vriend als een tegenstander zag... het was zo erg dat hij gekwetst boos werd toen ik een homofiele vriend knuffelde. Uiteindelijk moest ik van hem kiezen tussen hem en mijn vrienden, en dat was er te veel aan... dus | |
| waterval: | Dinsdag, maart 19, 2002 20:17 |
| groot gelijk... en vlot gedicht.... met sterke taal.... :-)) |
|
| Voske: | Dinsdag, maart 19, 2002 17:47 |
| Groot gelijk,wat niet is gebaseerd op kameraadschap heeft geen reden van bestaan. Groetjes,Voske.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maja | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||