opgebrand..
Opgebrand..
Jarenlang lopen vechten..
Voor de problemen die kwamen..
Elke keer dat ik het aan zag komen..
Kon ik weer een plan beramen..
Een plan voor zo min mogelijk pijn..
Want ik had al genoeg..
De pijn kwam langzaam binnen..
Zonder dat ik erom vroeg..
Al die jaren..
Heb ik mezelf willen behoeden..
Voor dingen die ik opmerkte..
Of als ik iets vermoedde..
Na al die jaren..
Is de ellende opgestapeld in mn hoofd..
Het is als een verlamming..
Alles lijkt verdoofd..
Het strijden lijkt voor niks geweest..
Stiekem heb ik alles toch meegekregen..
Ik voel alle ellende..
Zelfs wat ze voor me hebben verzwegen..
Ik kan me hard opstellen..
Dat is ook vaak wat ik doe..
Van al dat geestelijke strijden..
Ben ik nou zo moe..
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kGm | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||