het zwarte gat
- het zwarte gat -
Als aan het eind van
de teloorgang het leven
niet langer leeft en
zelfs de dood gestorven
is, zal enkel niks nog zijn.
En heimelijk is er het
verlangen in mij om te
verdwijnen, te vergaan
in de leegte waar
slechts gezwegen word;
versmolten met de
kalmte, wil ik bevredigd
worden met de rust in
de stilstand van het hart,
wanneer alles inslaapt.
Reacties op dit gedicht
| Gewoon Amy: | Dinsdag, juni 17, 2008 18:21 |
| Mooi en meeslepend! liefs amy |
|
| conan: | Dinsdag, juni 17, 2008 12:24 |
| denk dat iedereen naast het verlangen naar eeuwigheid (onvoorstelbaar) ook die behoefte aan absoluut verdwijnen heeft... over en uit ! Todestrieb und Lebentrieb , schreef Freud mooi weer ! liefs conan*** |
|
| lexx: | Dinsdag, juni 17, 2008 10:57 |
| urrr :) dood is dood. niks tussenstation; dat is iets wat je hoopt ja, als je op leeftijd bent. godzijdank zijn wij nog jeugdig genoeg om echt dood te willen, hé disgusting? zoooo! ik ga douchen! kkkussssss. | |
| sunset: | Dinsdag, juni 17, 2008 10:28 |
| Je weet toch dat het leven nooit sterft. En dat de dood maar een tussenstation is. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Disgusting Beauty | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||