Soms zie ik het allemaal niet meer zitten.
dan weet ik niet meer voor wie of wat ik leef.
elke keer als ik weer iemand verlies.
elke keer word ik weer bedrogen.
Ze beloven je eeuwige vriendschap.
maar dan gebeurt er iets en laten ze je stikken.
met de woorden sorry ik kan het niet aan.
wat moet je dan?
ik wil stoppen.
maar kan dan moeilijk weer veder gaan.
Gisteren heb ik weer ee gesprek gehad.
ze willen me laten vechten.
maar ik heb geen kracht meer in me.
met laten genieten van iets wat niet van mij is.
en ook nooit van mij alleen kan worden.
dus dan heb ik ook zo iets.. ja wat moet ik hier nu mee??
ik wil iets wat alleen van mij is.
en wat ook nooit van mijn verdere leven weer weg kan gaan.
maar waar ik nu zit kan ik helemaal niks.
ze willen me voor dingen behoeden wat ze toch niet zal lukken.
het is beter dat je nog even wacht zeggen ze allemaal.
flikker toch op man.
ik verneuk nu liever me leven.
dan dat ik zo veder ga.
nu doe ik dingen die ik al helemaal niet wil.
ik wil stoppen omdat ik niet meer weet waarvoor ik leef.
maar doe dan teveel mensen pijn.
maar nu, nu doe ik me zelf het meeste zeer.
met deze pijn kan ik niet hele dagen meer doorlopen.
de pijn om met me zelf te moeten lopen.
ik haat mezelf omdat ik dit leven leef.
ik weet niet meer hoe het moet.
ik ben wanhopig en verloren.
in me eigen pijn en verdriet..