Ik heb besloten te hernemen. Alles - ik volg
de maan die mij mondjesmaat verklapt
naar waar lopen; waar ergens mijn lichaam
nog open, nog stil op mij ligt te wachten.

Ik praat met haar als tegen mezelf, ik week
mijn huid en mijn binnen rimpelen eruit. Ik bleek,
lange nachten doen mij opstaan met bittere smaak.
Ik heb moeite je naam uit te spreken.

Als ik klaar ben, zal ik het vertellen.
Dat ik hier ooit gelegen heb.
Op de grond, bloot, nog zo klein.

Mijn vleugels van verkeerd gevlogen vogels
klappen stil; nu ik weer weet, wil ik alleen maar
vergeten, mijn lichaam schilt herinnering.