Vergeten
Ik kan het niet,die middag was zo fijn.
Daar in dat hoekje zaten wij twee.
Die ene keer dat ik zo dicht bij je kon zijn.
Ik dronk koffie en jij thee.
Je ogen streelden even mijn armen.
Ik heb vaak nog in dat hoekje gezeten.
Maar mocht je nooit omarmen.
Het gevoel zegt mij,ze is mij al vergeten.
illusie.
Daar in dat hoekje zaten wij twee.
Die ene keer dat ik zo dicht bij je kon zijn.
Ik dronk koffie en jij thee.
Je ogen streelden even mijn armen.
Ik heb vaak nog in dat hoekje gezeten.
Maar mocht je nooit omarmen.
Het gevoel zegt mij,ze is mij al vergeten.
illusie.
Reacties op dit gedicht
| shanna: | Maandag, oktober 29, 2001 00:10 |
| heel mooi gedicht, ik kreeg de tranen in mijn ogen | |
| anne: | Zondag, maart 18, 2001 23:10 |
| ik was jou vergeten Illusie.heb je gedichten gelezen erg mooi .sommige spreken me erg aan | |
| gretha : | Maandag, februari 26, 2001 13:38 |
| hoe kunnen ze jou nou vergeten xx | |
| : | Woensdag, oktober 18, 2000 22:09 |
| Je gevoel heeft het mis. Maar je weet ook dat ik nooit aan mijn gevoelens mag en kan toegeven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Illusie | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||