de ommekeer
De ommekeer
Het spel is gespeeld
Pionnen opgeborgen
Geen woorden meer uitgesproken
Alleen de gedachten,
waar ik de ene pion voor de andere schoof.
Het plezier dat ik eraan beleefde
De waagkansen
Het polsen, wat kon en niet
Alles weg in één zucht!
Wat nu?
Het antwoord moet nog komen
Nu alleen maar in mijn dromen
De werkelijkheid is anders
Alles werd mij ontnomen.
Waar en wanneer zal ik aan
de eenzaamheid ontkomen
Het heldere brein zal verschroeien,
het ongenoegen zal groeien.
Alleen ikzelf heb het in handen
Alleen ikzelf leg het aan banden.
Misschien wordt alles weer goed,
verdomd nog aan toe… het moet.
Het spel is gespeeld
Pionnen opgeborgen
Geen woorden meer uitgesproken
Alleen de gedachten,
waar ik de ene pion voor de andere schoof.
Het plezier dat ik eraan beleefde
De waagkansen
Het polsen, wat kon en niet
Alles weg in één zucht!
Wat nu?
Het antwoord moet nog komen
Nu alleen maar in mijn dromen
De werkelijkheid is anders
Alles werd mij ontnomen.
Waar en wanneer zal ik aan
de eenzaamheid ontkomen
Het heldere brein zal verschroeien,
het ongenoegen zal groeien.
Alleen ikzelf heb het in handen
Alleen ikzelf leg het aan banden.
Misschien wordt alles weer goed,
verdomd nog aan toe… het moet.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Vrijdag, juni 20, 2008 21:36 |
| eenzaamheid is de pijnlijkste emotie die er volgens mij is Nr 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||