Uitgewiste droom
Ik zocht haar
langs een onbetreden pad
vond haar
bij de verborgen bron
Ik keek haar aan
met bloemen in de ogen
Ze plukte de grootste
die plots opsteeg
als een sneeuwwitte vogel
bij de klanken van
een betoverend koraal
Zij dronk van
het tijdloos water
ademde kristallen
in mijn bevende mond
Toen lachte ze
en zei :
Heb me niet lief
Ik besta niet
Heb nooit bestaan
Ik zag
het eeuwige niets
naderen
achter haar woorden
de illusie uitwissend
van een wondermooie droom
langs een onbetreden pad
vond haar
bij de verborgen bron
Ik keek haar aan
met bloemen in de ogen
Ze plukte de grootste
die plots opsteeg
als een sneeuwwitte vogel
bij de klanken van
een betoverend koraal
Zij dronk van
het tijdloos water
ademde kristallen
in mijn bevende mond
Toen lachte ze
en zei :
Heb me niet lief
Ik besta niet
Heb nooit bestaan
Ik zag
het eeuwige niets
naderen
achter haar woorden
de illusie uitwissend
van een wondermooie droom
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||