Wie ben ik?
ik heb het gevoel dat ik stik.
stik in het verdriet,
niemand die dat ziet.
Een gevoel van onbegrip,
verwarring en chaos,
waar ik met mijn gedachten zit,
laat me niet los.
Kon ik maar mezelf zijn,
zonder pijn,
Zonder anderen te kwetsen,
zonder mezelf een spiegel voor te schetsen.
Ik wil geen masker meer dragen,
ik wil mezelf niet continu af hoeven te vragen,
wie ik ben, wie ik wil zijn,
een meisje zonder verleden, zonder verdriet, zonder pijn.
Ik moet niet stil blijven staan,
ik moet verder gaan.
Met het verwerken van mijn verleden,
ik heb lang genoeg geleden.
Hoe ik dit moet doen is nog een vraag,
ik wil wel maar alles gaat zo traag,
Ik wil me niet herinneren waarom ik zo ben,
Ik ben niet degene die ik ken.
Niet zolang ik hier niet uitkom,
voel ik me verdrietig en stom..