Het lachen niet verleerd
Steeds weer hoor ik haar zeggen
wat kijk je hier toch leuk
dus vandaar dat ik deze foto vast zal leggen
lig hier met haarzelf, in een deuk
Wat een sufferd, denk ik dan
zie je wel, dat jij het ook nu kan
Dat wil ik haar via deze omweg laten weten
ze was het lachen bijna vergeten
In het karretje van mijn moedern ooit
zitten we samen, totaal ontdooit
Veel plezier zo met zijn twee
wie lachen er vandaag weer met ons mee?
Het blijkt dus echt
eigen liefde is voor een ieder weggelegd
Als je maar voor jezelf gaat staan
kun je vrolijk verder gaan!
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, juni 26, 2008 23:38 |
| wondermooi neergezet | |
| Yellow: | Maandag, juni 23, 2008 16:19 |
| Jij bent die blonde hé? Je ziet er in elk geval wel Nederlands uit:) groetjes, Y. |
|
| Oorlam: | Maandag, juni 23, 2008 13:38 |
| :) goede boodschap..ik grimas ff lekker mee;) | |
| less - no more: | Maandag, juni 23, 2008 12:51 |
| lachen als uiting van de spiegel van je ziel.... geweldig hoor! liefs Jan |
|
| ninodepino: | Maandag, juni 23, 2008 12:40 |
| schitterend doetsi, ga er maar voor staan! liefs, nino. |
|
| verhavert: | Maandag, juni 23, 2008 12:33 |
| prachtig laatste strofe en genoten van de foto zit ik hier nu ook te lachen kussssss dank je martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: doetsi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||