Mijn laatste beetje hoop
is weggegaan
mijn enige schuilplaats
is tegen me gaan staan

Je bent er niet meer voor mij
ik kan helemaal niets meer
het enige wat ik had, is weggegaan
en dat doet zeer

Na al dat vertrouwen in jou
heb je me laten vallen
hoe kan het ook anders
ik ben vast tegengevallen

Ik kan mijn problemen al niet aan
dus hoe zou jij me kunnen helpen?
dat is vast wat je steeds denkt
jij wilt mijn pijn niet meer stelpen

Want ooit, lang geleden
was je er wél voor mij
je hielp me echt enorm
met de dingen die je zei

Nu is dat anders
en moet ik op eigen benen staan
maar dat kan ik nog niet
te vroeg ben jij weggegaan

Nooit heb ik jou dit vertelt
bang je nog verder kwijt te raken
misschien moet ik maar opgeven
en het gevecht in mij staken?