Zoveel woorden!
Zoveel woorden,
teveel om je te omschrijven
Zoveel woorden,
Je zou er je leven lang op kunnen drijven
Zoveel woorden,
teveel om je omschrijven
Zoveel woorden,
Bij elk woord dat ik mis,
Zou er echt iets achterblijven.
teveel om je te omschrijven
Zoveel woorden,
Je zou er je leven lang op kunnen drijven
Zoveel woorden,
teveel om je omschrijven
Zoveel woorden,
Bij elk woord dat ik mis,
Zou er echt iets achterblijven.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, juni 25, 2008 00:30 |
| het zijn vier thema’s uit je gedichtenreeks, die zijn op de een of andere manier voor jou verwant, dacht ik, samen te brengen in eenzelfde sfeer, probeerde ik. piano, paard, skaten en de jongen die je leuk vindt. er lijkt me niks mis mee om daar dichterlijk op te reageren. hans |
|
| lexx: | Dinsdag, juni 24, 2008 17:44 |
| wat heeft die hans winter voor ''n problemen? trap er maar niet in. komt nogal manisch over ..ouwe-lul-droom of iets. zo! mn laatste reactie ever is aan jou. de pot op met jullie. | |
| Hans Winter: | Dinsdag, juni 24, 2008 00:05 |
| het meisje neemt zich alleen voelend haar zwijgen ter hand, voert het op de toppen van haar tast terug, nergens een mens die haar betrapt, die haar bekijkt, niet van haar wijkt, maar de klankkast zal haar wachten, spiegelt op zwarte glans als van een aandachtig ... |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, juni 24, 2008 00:01 |
| ... kijker het licht dat zij ving, zij speelt haar op het lijf geschreven preludes verlangen nu haar prevelingenlied vingerzingend aan te mogen vangen, waar tonen komen trillen wil zij wonen. |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, juni 24, 2008 00:00 |
| paarden zonder poten, o ja natuurlijk, benen door ''t hoge gras zoals een zeilschip in de vaart kan deinen, manen waaien traag gelijkgezind met lange halmen mee tot terug, maar staarten zwiepen fel de vliegen weg, kort van duur zijn zij de hier vereende eilanden van rust. |
|
| Hans Winter: | Maandag, juni 23, 2008 23:58 |
| het meisje glijdt zich weg na weg, ''t lijkt wel of de wegen wijder worden waar zij komt, zij wenkt van zij naar zij en waar zij kleiner strijdt, blijkt wat later al mijn haast van tijd bevrijdt. |
|
| Hans Winter: | Maandag, juni 23, 2008 23:56 |
| de jongen die zijn handen aan de jouwe laat, zijn ogen open tonen wil als warmer landen aan de zee, wat mag je onbevangen van hem nemen, wat heb je hem te geven, wat vraagt aan jou een vrouw. hans |
|
| honingbijtje: | Maandag, juni 23, 2008 21:29 |
| :) het is ook best complex tóch:) liefs |
|
| vat: | Maandag, juni 23, 2008 21:11 |
| zo weinig woorden om iets zinnigs te schrijven liefs en sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: an.ne-marie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||