is mijn hart een leeuw zo is mijn ziel een muis samen zijn zij ik wankelend door de tijden heen
waar kracht mijn schild moest zijn maakten tranen mij week als tederheid werd gevraagd klopte in mij slechts een steen
ook al bleven engelen zingen demonen dansten op de maat ik werd mijn eigen judas dus kon nooit mijn verlosser zijn
stilte werd mijn eiland ontkenning de ketting die ik zelf smede zelfverwijt de stempel die ik tot zegel maakte van een belofte
zo verhief ik overleven boven alles uit verloor de tederheid uit het oog liet zo mijn zelfrespect verloren gaan tot ik jou aan de oevers van de toekomst vond