gelukkig nooit echt over
achter even gesloten lippen
pure honingdauw
aan mijn vingers kleeft
de hele nacht
verpakt in flarden jou
gloeihemel binnen, buiten
en verder onder mijn lenden
het ontstaan van een regenboog
de ogen zwermen uit
blikken vullen poriën
zwevend tot voorbij de sterren
dragen wij ons op onze ruggen
blijven op de wolken staan
verkoelen en niets zindert na
tot het in ons weer verzamelt.
sunset 24-06-2008
Reacties op dit gedicht
| peter1: | Dinsdag, juni 24, 2008 09:27 |
| prachtig lief schrijven | |
| roosjerood: | Dinsdag, juni 24, 2008 08:59 |
| heel erg mooi ,zo lief | |
| Quadesh: | Dinsdag, juni 24, 2008 08:49 |
| ja moooooi deze. liefs | |
| Windwhisper: | Dinsdag, juni 24, 2008 08:19 |
| wohhh Sunset Ingo, gelukkig dan maar toch....liefde is er nooit genoeg over te schrijven kuzzz Lieve groet Cobie |
|
| zonnetje13: | Dinsdag, juni 24, 2008 08:11 |
| wondermooi | |
| Hilly N: | Dinsdag, juni 24, 2008 07:56 |
| Houden van.... Zo mooi lieve groet, Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||