tot ongekende hoogte
- tot ongekende hoogte -
Ik lig op het dorre gras
van het dal, met enkel
de wilskracht om bergen
te beklimmen, en niet
slechts heuvels af te dalen;
maar vermoeid rust mijn
lichaam in de schaduw van
het licht, als ik verlangend
droom over die ene plek
waar de zon de aarde raakt.
Zie mijn vragende ogen
om mij bij de hand te nemen
en samen naar de hoogte
te wandelen, voor het leven
ver beneden begraven wordt.
Reacties op dit gedicht
| conan: | Dinsdag, juni 24, 2008 15:45 |
| de hoogste berg vraagt de sterkste hand .... mooi ;) liefs conan*** |
|
| honingbijtje: | Dinsdag, juni 24, 2008 15:18 |
| doe je ogen open en zie de uitgestoken handen! sterk beeld beschrijf je, dat wel:) liefs |
|
| Yellow: | Dinsdag, juni 24, 2008 13:52 |
| knap geschreven al voel je de zwaarmoedigheid er sterk door, Y. |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, juni 24, 2008 12:49 |
| mooi in beeld weergegeven! liefs kerima ellouise |
|
| lexx: | Dinsdag, juni 24, 2008 10:38 |
| ik daag je uit om eens wat zoetsappigs te schrijven; net als ik vandaag :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Disgusting Beauty | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||