Verward
Je niet bewust van het geen je met me doet.
Onschuldig als je bent, spreek je me steeds weer aan,
maar zie je dan niet dat ik je helemaal het einde vind?
Het ligt dieper dan ik dacht.
Waarom al die onduidelijkheden tegenover elkaar?
Waarom lieg ik steeds weer en durf ik niet gewoon eerlijk tegen je te zijn?
steeds aan het einde van een ontmoeting met jou, voel ik me leeg, misselijk en bedroeft.
Je weet niet wat je met mijn gevoelens doet.
Wordt steeds misselijk van verlangen,
wil in mijn droom blijven geloven en de werkelijkheid ontvluchten,
maar steeds als ik je zie, word ik geconfronteerd met de harde realiteit,
hierdoor raak ik mij zelf,
steeds weer kwijt!
Onschuldig als je bent, spreek je me steeds weer aan,
maar zie je dan niet dat ik je helemaal het einde vind?
Het ligt dieper dan ik dacht.
Waarom al die onduidelijkheden tegenover elkaar?
Waarom lieg ik steeds weer en durf ik niet gewoon eerlijk tegen je te zijn?
steeds aan het einde van een ontmoeting met jou, voel ik me leeg, misselijk en bedroeft.
Je weet niet wat je met mijn gevoelens doet.
Wordt steeds misselijk van verlangen,
wil in mijn droom blijven geloven en de werkelijkheid ontvluchten,
maar steeds als ik je zie, word ik geconfronteerd met de harde realiteit,
hierdoor raak ik mij zelf,
steeds weer kwijt!
Reacties op dit gedicht
| Jessica: | Woensdag, augustus 22, 2001 18:22 |
| heel mooi! Ik weet wat je voelt |
|
| twinkel: | Woensdag, maart 14, 2001 18:15 |
| Nou Joyce , Ik snap je gedicht totally Super ! |
|
| Ulysses: | Zaterdag, februari 17, 2001 18:43 |
| ik word hier een beetje misselijk...deze oneindige stroom woordbagger en klakkeloos idioom is werkelijk weerzinwekkend...je vind jezelf zeker erg belangrijk....Joyce....Joyce....Joyce! | |
Over dit gedicht
| Auteur: joyce | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||