Lieve zus, je glimlach is mijn zon
Monden spreken leugens
over dingen… ooit geweest
Gezichten zo schijnheilig
van de mensen die niet zijn
Woorden smelten samen
over dingen… nooit gebeurd
Maar ach mijn lieve zusje
hierom wordt niet getreurd
Denk toch aan jezelf
en niet aan andren’s zotte praat
Denk toch aan jezelf,
gooi die tranen van je gelaat
Ooit helen alle wonden
vergeet men vuile praat
Wat kwam uit al die monden
vol jaloezie en haat
Nu moet je even sterk zijn,
ja hou de moed erin
Die mensen kunnen jou toch niks
Jij deed gewoon je zin
Misschien spreken ze vandaag
over ‘ die met die enge ziekte’
Maar ooit zal al dit over zijn,
al je zorgen al je pijn
Je zal terug kunnen lachen
al beloof ik niet wanneer
En ach mijn lieve zusje,
ik beloof je ‘ Op een keer…’
over dingen… ooit geweest
Gezichten zo schijnheilig
van de mensen die niet zijn
Woorden smelten samen
over dingen… nooit gebeurd
Maar ach mijn lieve zusje
hierom wordt niet getreurd
Denk toch aan jezelf
en niet aan andren’s zotte praat
Denk toch aan jezelf,
gooi die tranen van je gelaat
Ooit helen alle wonden
vergeet men vuile praat
Wat kwam uit al die monden
vol jaloezie en haat
Nu moet je even sterk zijn,
ja hou de moed erin
Die mensen kunnen jou toch niks
Jij deed gewoon je zin
Misschien spreken ze vandaag
over ‘ die met die enge ziekte’
Maar ooit zal al dit over zijn,
al je zorgen al je pijn
Je zal terug kunnen lachen
al beloof ik niet wanneer
En ach mijn lieve zusje,
ik beloof je ‘ Op een keer…’
Over dit gedicht
| Auteur: Mannonneke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||