alzheimer
als je partner jou niet meer herkent
wordt je leven een zwaar gevecht
onverwachte dingen moet je doordtaan
Alzheimer blijkt ook heel on-terecht
als je partner je kind is geworden
wordt het leven een dagelijkse strijd
geen uur of tijd zal kunnen bepalen
hoe verder te leven met deze eenzaamheid
wat eens normaal was lijkt nu een wonder
en tè vaak gaan deze dingen aan je voorbij
maar, mochten zij je zelf overkomen
vraag je je af , waarom nou jij ?
jij , die eens zo,n sterke figuur was
die mij nu aankijkt als een hulpeloos kind
het samen-zijn hoort tot het verleden
machteloos, omdat niemand de oplossing vind
Karin .
wordt je leven een zwaar gevecht
onverwachte dingen moet je doordtaan
Alzheimer blijkt ook heel on-terecht
als je partner je kind is geworden
wordt het leven een dagelijkse strijd
geen uur of tijd zal kunnen bepalen
hoe verder te leven met deze eenzaamheid
wat eens normaal was lijkt nu een wonder
en tè vaak gaan deze dingen aan je voorbij
maar, mochten zij je zelf overkomen
vraag je je af , waarom nou jij ?
jij , die eens zo,n sterke figuur was
die mij nu aankijkt als een hulpeloos kind
het samen-zijn hoort tot het verleden
machteloos, omdat niemand de oplossing vind
Karin .
Reacties op dit gedicht
| doetsi: | Vrijdag, juli 11, 2008 23:31 |
| Dit raakt erg zeg, sterkte. Zelf had ik een partner waaruit zich ineens een alter wakker werd als een kind, dus herkenbaar en schrikken, liefs |
|
| switi lobi: | Zondag, juni 29, 2008 23:46 |
| Ooit was ik het kind aan mijn moeders hand... nu is het andersom. Het is een vreselijke aandoening. Dikke kus, switi lobi |
|
| Elenore De Groote: | Zaterdag, juni 28, 2008 16:55 |
| Bij alzheimer wordt alles anders, de mens wordt terug kind en is heel broos. Liefs, Elenore xxx | |
| Ria Klein Herenbrink: | Vrijdag, juni 27, 2008 19:01 |
| Meer dan triest hoe je langzaam de teruggang moet meemaken Je hebt het hartrakend mooi verwoord sterkte liefs en een fijne avond gewenst Ria |
|
| Dina-Anna: | Donderdag, juni 26, 2008 22:40 |
| Mooi verwoord... en ''t is triest, vooral voor de omgeving. Liefs Dina |
|
| Marousia: | Donderdag, juni 26, 2008 21:51 |
| Dat is wel zo erg, intens verdrietig. Mijn moeder heeft die ziekte ook, vreselijk maar soms valt er ook te lachen, ondanks alle ellende. Sterkte meis en liefs van Marousia XX | |
| Quicksilver: | Donderdag, juni 26, 2008 15:40 |
| Intriest gebeuren .. wanneer je dit overkomt met je partner! Maar de liefde blijft het in alles dragen hoe moeilijk het ook zal zijn/worden!Ik lees net dat jij dit schreef voor een lieve vriendin..dan wens ik haar maar veel sterkte en kractht!! Fijne dag lieve Karin.. Lieve groetjes en knuff Dicky |
|
| Will Hanssen: | Woensdag, juni 25, 2008 20:03 |
| Intens droevig is dit........ Liefs, Will |
|
| lonely 1: | Woensdag, juni 25, 2008 17:22 |
| ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik kan me wel voorstellen hoe moeilijk het moet zijn als je iemand die je liefhebt zo ziet veranderen, liefs, hilde |
|
| honingbijtje: | Woensdag, juni 25, 2008 16:57 |
| loslaten is er niet bij.....je gaat door tot het bittere eind en dat is goed:) het blijft een niet te winnen strijd waarin slechts liefde het dragen mogelijk maakt. |
|
| Ludy: | Woensdag, juni 25, 2008 13:30 |
| Triest maar waar. Sterkte! Liefs, Ludy |
|
| kriekske: | Woensdag, juni 25, 2008 13:15 |
| het leven is een strijd ... sterkte |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, juni 25, 2008 13:07 |
| Heel herkenbaar Karin,je bent zijn partner, maar ook zijn weduwe want je zit al in een rouwproces en het is ook je afhankelijke kind, heel heftig allemaal. Ik wens je heel veel sterkte en liefs . Anneke |
|
| verhavert: | Woensdag, juni 25, 2008 12:52 |
| sterk verwoord lieve groetjes |
|
| karinvangelder: | Woensdag, juni 25, 2008 12:16 |
| dank allemaal die dit herkennen en beste Pieter Christiaan , dat is beslist waar .vandaar dat ik ben gaan schrijven want, wie liefde geeft zal ook liefde ontvangen ! lieve groet Karin . |
|
| Cora (ZIJ): | Woensdag, juni 25, 2008 12:13 |
| Het leven komt zoals het komt, hoe triest dat soms ook is, vergeet de vrolijke en gelukkige momenten niet :) | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Woensdag, juni 25, 2008 12:08 |
het leven gaat lang niet altijd over rozen nee maar misschien dat liefde kan dragen en verdragen sterkte in ieder geval pcp |
|
| karinvangelder: | Woensdag, juni 25, 2008 12:05 |
| even ter verduidelijking het is mij , God zij dank , niet zelf overkomen ik schreef dit voor een goede vriendin het is afschuwelijk deze aftakeling aan te zien. mijn man overleed aan longkanker , tja allemaal in-triest,... liefs Karin. |
|
| sunset: | Woensdag, juni 25, 2008 11:57 |
| Herkenbaar verwoording door jou integer tonend, delend neergezet. Liefs en sterkte, sunset |
|
| lommert: | Woensdag, juni 25, 2008 11:52 |
| ik kan hetzelfde schrijven van Fairouz...hieronder..indrukwekkend boek...lijkt me zo machteloos te zien dat je partner alsmaar meer ''aftakelt''...liefs van mij he;) willem |
|
| Fairouz: | Woensdag, juni 25, 2008 11:47 |
| Ik heb het boek hersenschimmen van bernlef gelezen en dat was zo indrukwekkend dat ik het moest herlezen...en toen snapte ik het ook beter wat die ziekte inhield. mooi verwoord ! zonnige groet Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: karinvangelder |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||