De zon tot het einde
DE ZON, TOT HET EINDE.
Alsof je in een andere wereld staat
En de zon schijnt ongeremd
Van `s morgens vroeg tot `s avond laat
Met heel veel temperament.
Het lijkt of ze er slechts voor jou is
Lacht je voortdurend toe.
Je voelt je bij haar als een vis
In het water en wordt nimmer moe.
Het leven moest niet eindig zijn
Maar dan wel redelijk gezond
Geen narigheid, vrees of pijn;
Maar eens wordt het leven afgerond.
De eindstrijd is dan definitief
Wat overschiet is bottenrest
Wellicht dien je tot enig gerief
Als je gezond geleefd hebt, als mest.
Voor mij zal een almacht niet bestaan
Zo ook geen hemel of een hel
Maar is iemand met ons lot begaan;
Dan is het de Zon toch wel.
maart 2008 han janzen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, juni 27, 2008 14:24 |
| Het is niet van belang wat je gelooft maar hoe je gelooft. Toch? Graag gelezen je delende verwoording. Groetjes, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||