verwarring
Een laatste adem
geen laatste blik
Zal mijn gedachten waken
Over wat ik ooit geloofden
Wilden voelen
En dacht te zijn
In wat waar leek te zijn
Wil ik denken
Mag ik hopen
Kan ik leven
In verwarring gedoken
Gebleven in de onrust daar
Een laatste lach
Die toch al zo onecht was
geen laatste blik
Zal mijn gedachten waken
Over wat ik ooit geloofden
Wilden voelen
En dacht te zijn
In wat waar leek te zijn
Wil ik denken
Mag ik hopen
Kan ik leven
In verwarring gedoken
Gebleven in de onrust daar
Een laatste lach
Die toch al zo onecht was
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, juni 28, 2008 13:00 |
| soms kom je alleen door een crisis heen weer tot elkaar, al wat gewoonte werd is afgebroken, ontdaan van al wat je was, van al wat je wist, zo als het ware naakt weer mag je tegenover je naaste komen staan om samenzijn aan te gaan. groetje voor jou in je lange bange dag, hans |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, juni 28, 2008 01:24 |
| raak je elkaar kwijt, rest je slechts verwijding, langer dan je armen, waar ligt er nog een kans je te bevrijden tot wie je naderen kon, zo onbevangen samenzijn verzon. ha meisje, groetje in je misschien rusteloze nacht, hans |
|
| Nummer 127: | Vrijdag, juni 27, 2008 23:24 |
| jaja we leven in werelden die ons onzichtbaar zijn maar dat wilt niet zeggen dat ze niet bestaan ja hoor persoon A en B kunnen dezelfde zijn zonder van elkaars bestaan te weten en zo zijn ook wij levend na de dood in een wereld gelijk aan de onze die we toch niet kennen Nr 127 |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juni 27, 2008 22:33 |
| zeer gevoelig ik voel je pijn je teleurstelling maar geef de hoop niet op er zullen ook voor jou betere tijden komen blijf erin geloven je hebt dit moedig en sterk neergezet ,groetjes Dirk | |
Over dit gedicht
| Auteur: lisa21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||