de langste dag...
De langste dag…
(voor altijd)
gelukkig zijn,
tot dat je op een dag de bel hoort
haastig naar het nieuwe leven,in extremis
waar ongeliefde zielen zweven
ik ben onsterfelijk, maar net geboren
vermoorde de vrouw toen ik haar
lichaam onteerde
achtergebleven in de moederschoot,
waar ben ik haar verloren?
gekoesterd elk moment,
om straks alleen te blijven,
grote monden, kleine harten
verwoesting scheppend
achterdocht als jaloersheid,
gevonden wat we nodig hebben
elke keer,
slechts schaduwdromen,
mijn liefde ontvangen, mijn hart ontnomen
zal ik ons lijden leven,
onder wiens raam wij blijven schuilen
en al wat ik doe,
(het leven gaat verder zonder jou)
zijn deze leugens geloven…
esteban 28/06/2008
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Zondag, juni 29, 2008 15:37 |
| Indringende woorden, in stilte gelezen... With Love, Kus |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, juni 29, 2008 02:05 |
| Door de zeer die het doet gaat men op de duur alle leugens geloven. (t Beste Esteban! Jacky |
|
| Free@Bird: | Zaterdag, juni 28, 2008 20:59 |
| Ja super mooi geschreven esteban de droefheid is te voelen bij het lezen liefs, |
|
| Dina-Anna: | Zaterdag, juni 28, 2008 16:54 |
| Knap geschreven! Liefs Dina |
|
| Lily May Parker: | Zaterdag, juni 28, 2008 16:43 |
| Zware woorden dit Estaban1, maar er zit een indringende mooie waarheid in... Liefs Lily May xxxxx |
|
| Nummer 127: | Zaterdag, juni 28, 2008 15:43 |
| alleen of niet alleen we zijn altijd samen met onze kennis Nr 127 |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, juni 28, 2008 15:21 |
| gelezen en herlezen en opnieuw...indringend en diep intens schrijven...en...heel erg mooi hoe je dit neerzet...knap Esteban! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||