Ik mis je, papa
Lieve papa,
je bent nu al een tijdje dood
maar het gemis wordt niet minder
ik blijf elke dag aan je denken
ook al hou ik me tegenover iedereen groot
ik wilde je nooit kwijt raken
waarom ben jij juist van mij weggegaan
kanker is ook zo'n klote ziekte
nu moet ik alleen in het leven staan
waarom jij? ik mis je papa
ja het gaat goed is wat ik zeg
maar van binnen voelt het als dood gaan
omdat jij bent weggegaan
ik weet dat je op de een of andere manier
altijd bij me zult zijn
het doet alleen zoveel pijn
dat ik je nooit meer in mijn armen kan nemen
om te zeggen dat ik van je hou
want dat doe ik nog steeds
dag in dag uit
ik mis je, papa
Reacties op dit gedicht
| ...Sara...: | Zondag, juni 29, 2008 15:11 |
| Ik vind hem heel erg mooi. Ik heb hetzelfde gehad, alleen dan met mijn moeder. Sterkte! |
|
| fortuna: | Zondag, juni 29, 2008 01:09 |
| Droefmakend en zo herkenbaar... Liefs |
|
| Truus van Eijk: | Zaterdag, juni 28, 2008 22:50 |
| Nu met inhoud. Lieve Smoothly, wat komt mij dit gemis bekend voor. Je hebt zo puur omschreven dat ik alleen maar kan zeggen: Amen! Sterkte!!! Liefs, Truus |
|
| Truus van Eijk: | Zaterdag, juni 28, 2008 22:49 |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, juni 28, 2008 22:26 |
| Moge de steun van je vrienden troost bieden en goede herinneringen het verlies verzachten we hopen dat je de kracht vindt om dit verlies te dragen moge dit gebaar een teken van medeleven zijn veel sterkte toegewenst Dirk Hermans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Smoothly | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||