ik kan het niet
Ondmoedigd zei de stem ik kan het niet
kijkend naar de stekend witte wolken
die voor zich uit doen staren,
doen vragen naar de weg
en nooit, nee nooit zal iemand weten
of het de moeite waard was geweest
om de sprong te wagen
maar ze wist niet dat dit niet haar keuze was
de wereld, ooit zo vanzelsprekend
kwijnde weg onder een onvervaagbare herinnering
de persoon van wie ze hield
is onherroepelijk in haar bodemloze ziel gevallen
-Maxime bogaerts (aka Gray)-
Reacties op dit gedicht
| remie: | Dinsdag, juli 01, 2008 15:30 |
| al zink je nog zo diep er is altijd weer een morgen om door te gaan, verliezen is herinneren, herinner je de mooie momenten...liefs remie | |
| Lily May Parker: | Zondag, juni 29, 2008 20:27 |
| bijzonder schrijven dit.. Liefs Lily May xxxx |
|
| switi lobi: | Zondag, juni 29, 2008 20:10 |
| Deze sprong gaat diep... heel mooi! Lieve groet, switi lobi |
|
| Elenore De Groote: | Zondag, juni 29, 2008 19:52 |
| Mooi schrijven. Gevoelens waarvan ik dacht dat ze niet op papier te krijgen waren krijgen hier gestalte. Liefs, Elenore xxx | |
| tweety-ysje: | Zondag, juni 29, 2008 19:45 |
| mooi dit echt waar | |
Over dit gedicht
| Auteur: Gray | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2008 | ||
| Thema's: | ||