Ik droeg het maanlicht.
Ik droeg het maanlicht
Ik droeg het maanlicht opmijn handen
tot aan het einde van de wereld
-verbande pijnen van weleer-
tussen miljoenen sterren
maar hoe ver ik liep
-het is er steeds-
mijn oude zeer.
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Dinsdag, juli 01, 2008 19:09 |
| heel mooi je verdriet in dit gedichtje verwerkt! liefs, kerima |
|
| Roque: | Dinsdag, juli 01, 2008 19:05 |
| je kan nog zo ver weggaan je neemt jezelf altijd mee. | |
| lindssayhondje: | Dinsdag, juli 01, 2008 17:22 |
| mooi,sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||