gewoon één uit duizenden.
Vol van onzekerheid,
verborgen achter de rest.
Omhuld door de schaduw,
die me omarmt
als een oude vriend.
Geef me gewoon
een simpele glimlach
om me ervan te verzekeren
dat ik niet ontzichtbaar ben.
Merk me op.
Zodat ik terug het gevoel heb
dat ik leef
Laat me gewoon een moment
mezelf zijn.
verborgen achter de rest.
Omhuld door de schaduw,
die me omarmt
als een oude vriend.
Geef me gewoon
een simpele glimlach
om me ervan te verzekeren
dat ik niet ontzichtbaar ben.
Merk me op.
Zodat ik terug het gevoel heb
dat ik leef
Laat me gewoon een moment
mezelf zijn.
Reacties op dit gedicht
| Meijeringen: | Dinsdag, augustus 12, 2008 01:41 |
| hier ben je jezelf dus en van mij een simpele glimlach...je leeft...je denkt je bent... Liefs Meijeringen |
|
| [zwarte engel]: | Dinsdag, juli 01, 2008 18:26 |
| *geeft glimlach* Halloo.. goed dat je er bent!;) |
|
| Oorlam: | Dinsdag, juli 01, 2008 16:37 |
| misschien is dat juist wel je onzekere zelf..zo ben jij..of juist niet en dan moet je eruit breken (dacht hij zo maar even;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Twijfel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||