parels
Parels
'K hield tranen in mijn handen
-duizenden kleine parels-
glinsterend als vloeibaar diamant
uit mijn weenend ziel gebrand.
'K heb elke traan voor jou vergoten
-in oneindig lange nachten-
jij en ik, 't mocht niet zijn
parels van verleden tijden doen pijn.
'K heb de parels allemal bewaard
-in een klein kamertje-
als stille getuigen
van mijn eeuwig rouwend hart.
En elke parel heeft haar eigen klein verdriet
ze zijn alles, wat jij
voor mij hier achter liet.
Reacties op dit gedicht
| Littledolphin: | Donderdag, juli 03, 2008 10:00 |
| ik denk het moet uit verleden tijden zijn en niet van...soms he, nederlands valt me nog steeds niet mee. | |
| sunset: | Donderdag, juli 03, 2008 09:57 |
| Dat bewaren is goed, zolang je maar ruimte laat en je niet verdrinkt in een verdriet horende bij iets wat geweest is. Liefs en omarmende knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Littledolphin | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||