~Oorlog in mijn hoofd~
Twee stemmetjes in mijn hoofd,
tweee verschillende meningen.
Elke keer dat er eten voor me staat
beginnen ze het gevecht.
Eén legeraanvoerder schreeuwt: stop!
Een ander fluistert: eet!
Soms is de tweede sterker,
maar meestal mijn ana-ik.
Ik ken de gevaren van niet-eten
toch deins ik er bijna niet voor terug.
het geeft een kick als ik
m'n hongerige maag negeer.
De drempel van het eten
wordt met de dag hoger,
ik heb het nog in de hand
maar voor hoe lang?
Elke dag opnieuw is het vechten
tegen de drang van het niet-eten,
tegen het sporten tot ik er bij neerval
en tegen het schuldgevoel dat volgen zal.
Want hoe weinig ik ook eet,
hoe lang en vaak ik sport,
mijn ana-ik is niet tevreden,
ze maakt me helemaal kapot!
Toch moet ik koste wat het kost
wat kilootjes eraf
want ik word gewoon bang
van die dikkerd in de spiegel.
Dit gevecht vindt diep in mij plaats
en niemand om me heen ziet het.
M'n ana-ik gebiedt: houd het stil!
De ander weet dat ik er anders nooit uit kom...
Help!
Wat moet ik doen?