Verloren dochter
Je vriend verscheen op het toneel
Alles om je heen liet je vallen
Alleen hij was die voor je telde
Zelfs mij zag je niet meer staan
Zonder jou kroop de tijd moeizaam voorbij
Leugens en ruzie`s bleven niet uitgesloten
Mijn kleinkind werd geboren
Nog nooit heb ik ze in mijn armen gevoeld
Stiekem zocht je een weg naar mij
Jammer dat je niet verder durfde
Ik hoop dat tijden zullen veranderen
Want ik mis je, mijn dochter
© Schrijfster: Anja Maria Vereijken 25-06-2008
Alles om je heen liet je vallen
Alleen hij was die voor je telde
Zelfs mij zag je niet meer staan
Zonder jou kroop de tijd moeizaam voorbij
Leugens en ruzie`s bleven niet uitgesloten
Mijn kleinkind werd geboren
Nog nooit heb ik ze in mijn armen gevoeld
Stiekem zocht je een weg naar mij
Jammer dat je niet verder durfde
Ik hoop dat tijden zullen veranderen
Want ik mis je, mijn dochter
© Schrijfster: Anja Maria Vereijken 25-06-2008
Reacties op dit gedicht
| Anja Maria Vereijken: | Zaterdag, juli 05, 2008 10:56 |
| Thanks :) | |
| Hans Winter: | Vrijdag, juli 04, 2008 22:43 |
| de deur aan laten staan is lief en leed samen nemen, om te vertrouwen, de hoop uit te houden, om je dat wie weet eens in geuren en kleuren te verhalen. groetje, hans |
|
| Littledolphin: | Vrijdag, juli 04, 2008 14:59 |
| stilmakend mooi geschreven, liefs little | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anja Maria Vereijken | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||