Gedeukt zelfvertrouwen
hoe kan de wolkenloze hemel
zo drukken op mijn schouders
zelfs wolken wegen niets
omdat zij voorbij drijven
toch stort hij in, de hemel
toen jij dag zei met het handje
het zuchtje wind dat jij maakte
blies mij van mijn voetstuk
de zekerheid dat ik Atlas was
is op slag en stoot verdwenen
ik draag het heelal niet meer
het drukt enkel op mijn schouders
zo drukken op mijn schouders
zelfs wolken wegen niets
omdat zij voorbij drijven
toch stort hij in, de hemel
toen jij dag zei met het handje
het zuchtje wind dat jij maakte
blies mij van mijn voetstuk
de zekerheid dat ik Atlas was
is op slag en stoot verdwenen
ik draag het heelal niet meer
het drukt enkel op mijn schouders
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Zaterdag, juli 05, 2008 22:49 |
| Heel droevig dit gedicht maar een streling voor mijn ogen om het te lezen. Liefs van Marousia | |
| kerima ellouise: | Vrijdag, juli 04, 2008 20:25 |
| mooi mooi mooi! al is de inhoud droef! knap Ronny! liefs kerima ellouise |
|
| Lily May Parker: | Vrijdag, juli 04, 2008 16:28 |
| droefmooi geschreven, maar heel erg graag gelezen kus Lily May xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||