Blondina*Barbie: | Zondag, augustus 17, 2008 10:14 |
heel herkenbaar sterkte xxxx |
|
Jessrose**: | Vrijdag, juli 04, 2008 23:54 |
Zolang ze ook aan de kinderen denken en zij de kinderen niet alles verwijten. Want ze kunnen ook vervallen in een slachtofferrol en dan vervallen de kinderen in de rol van de dader... Kinderen kunnen daar heel heftig op reageren, of je nu 9 jaar of 19 jaar bent. Jes |
|
ria busschops: | Vrijdag, juli 04, 2008 21:31 |
Mama''s hebben vaak verdriet zonder dat iemand het weet of ziet. Knap van je om zo met haar mee te leven en haar weer hoop te geven! | |
honingbijtje: | Vrijdag, juli 04, 2008 20:59 |
ze mogen wel, maar zullen niet snel hun kroost daar mee belasten. mama''s doen dat het liefst in stilte. lief dat je moeder tot stuen en troost wilt zijn:) |
|
Elenore De Groote: | Vrijdag, juli 04, 2008 20:00 |
Laat je mama maar eens goed huilen, je kan samen huilen. Daarna kan je eens lachen! En elkaar bij de hand pakken. Maak er wat van, ook al is het moeilijk, probeer elkaars gevoelens te uiten en pak elkaar bij de hand! Prachtig geschreven! | |
arie: | Vrijdag, juli 04, 2008 19:15 |
Ik zou willen zeggen: ''Kindje huil maar; laat je tranen gaan; deel ze met je Mama, zodat ze samen met jou helen kan'' liefs, arie |
|
*ann: | Vrijdag, juli 04, 2008 18:40 |
wat mooi en lief. laat dit aan dr lezen en ze zal zich gelijk een stuk beter voelen.. sterkte! Liefs mij |
|
tweety-ysje: | Vrijdag, juli 04, 2008 17:55 |
Weet je anne(19) dit gedichtje raakt mij echt! daar ik zelf mama ben herken ik dit zo zei: de kleinste ooit mama ik zal je vangen als je valt, en oprappen als je struikelt prachtig mooi. Weet een luisterend oor doet soms al heel wat wonderen hoor! | |
Auteur: anne(22) | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 04 juli 2008 | ||
Thema's: |