Wat is geluk
En
het was vroeg die avond, ondanks drang tot slaap kwam deze niet, ik
tuurde naar buiten, naar de wolken, toen mijn ogen aan het donker
gewend waren, zag ik ze, wolk na wolk met hier en daar een ster
voorbijdrijven, op maat van eb en vloed. Ik raakte ontroerd, was ik dat
moment zielsgelukkig? Wat is zielsgelukkig zijn, en waar zit de ziel?
Wat bezielde me opeens?
Binnen streek ik door mijn haren, voor me lag een blanco stuk papier, ik sloot mijn ogen, ik hoorde de stilte van de nacht. Ik pakte het potlood en begon als vanzelf te tekenen. Heel kinderlijk, een poppetje, heel simpel, met een stralende zon in het midden. Een gelukkig mens dacht ik nog.
Daaromheen kwamen als vanzelf regenboogvormen, de persoon met al zijn emoties, circelvormige lijnen, het leek alsof de ziel werd omarmt werd door de lijnen, symbolisch was het zoals ik ernaar keek. Emoties als angste, woede, hebzucht, verdriet, je kent ze wel, blokkeerden letterlijk de ziel. Kon het simpeler uitgelegd worden?
Terug in de werkelijkheid, de volgende dag. Emoties moet je niet onderdrukken bedacht ik helder, want wanneer we weten waarom we ons voelen zoals we ons voelen gaat er een lichtje branden, waarschijnlijk groen, als teken dat de ziel weer verder kan. Ik speel die ochtend wat muziek, het gaat als nooit tevoren, alle grepen gaan vanzelf, perfect in een soort van eerste keer.
't Luisteren naar je eigen lichaam, (pijn is teken van stapje terug), je eigen gevoelens, (daar ben je immers mens voor), vermengd met een persoonlijkheid vol goede bedoelingen, laat je het gevoel toe, en je weet, het is goed zo, dit is geluk, zielsgeluk.
Binnen streek ik door mijn haren, voor me lag een blanco stuk papier, ik sloot mijn ogen, ik hoorde de stilte van de nacht. Ik pakte het potlood en begon als vanzelf te tekenen. Heel kinderlijk, een poppetje, heel simpel, met een stralende zon in het midden. Een gelukkig mens dacht ik nog.
Daaromheen kwamen als vanzelf regenboogvormen, de persoon met al zijn emoties, circelvormige lijnen, het leek alsof de ziel werd omarmt werd door de lijnen, symbolisch was het zoals ik ernaar keek. Emoties als angste, woede, hebzucht, verdriet, je kent ze wel, blokkeerden letterlijk de ziel. Kon het simpeler uitgelegd worden?
Terug in de werkelijkheid, de volgende dag. Emoties moet je niet onderdrukken bedacht ik helder, want wanneer we weten waarom we ons voelen zoals we ons voelen gaat er een lichtje branden, waarschijnlijk groen, als teken dat de ziel weer verder kan. Ik speel die ochtend wat muziek, het gaat als nooit tevoren, alle grepen gaan vanzelf, perfect in een soort van eerste keer.
't Luisteren naar je eigen lichaam, (pijn is teken van stapje terug), je eigen gevoelens, (daar ben je immers mens voor), vermengd met een persoonlijkheid vol goede bedoelingen, laat je het gevoel toe, en je weet, het is goed zo, dit is geluk, zielsgeluk.
Reacties op dit gedicht
| Lily May Parker: | Maandag, juli 07, 2008 09:33 |
| krachtige woorden die wel altijd blijven hangen! mooi Cora liefs Lily May xxxxx |
|
| Quicksilver: | Zaterdag, juli 05, 2008 21:47 |
| In bewondering gelezen!prachtig en wijs geschreven Liefs,liefs Dicky |
|
| Nummer 127: | Zaterdag, juli 05, 2008 19:15 |
| wow en dan schrijf ik soms lang maar liever lang dan veel al is dit goeie filosofie :) Nr 127 |
|
| Littledolphin: | Zaterdag, juli 05, 2008 15:34 |
| goed gezegt, Cora! mooi treffend geschreven! liefs little | |
| ela: | Zaterdag, juli 05, 2008 15:19 |
| Als je geluk kunt ervaren bij het oprapen van een centje, dan heb je het gevonden, je slaat het op en wacht op en volgend centje, geen willen, geen moeten,enkel aanvaarden wat je hebt. Mooie tekst die inderdaad wat korter mocht, toch is het goed dat mensen af en toe gekonfronteerd worden met wat ze zoeken. ela |
|
| theo: | Zaterdag, juli 05, 2008 15:05 |
| geluk is iets wat niet te vinden is en altijd maar toevallig op je pad terecht komt. okee klaar met de tegeltjeswijsheid en weer verder met de orde van de dag. Geluk toevallig tegenkomen dat is. Goed stuk, ietwat langdradig ;) |
|
| Ludy: | Zaterdag, juli 05, 2008 14:44 |
| Wijs! Liefs, Ludy |
|
| honingbijtje: | Zaterdag, juli 05, 2008 14:38 |
| het spreekt erg tot de verbeelding. liefs:) |
|
| 88: | Zaterdag, juli 05, 2008 13:54 |
| ik heb dit over en over gelezen en vind de eerste strofe het mooist, net als op de hurken zitten, maar waar zitten de hurken. Daarna wordt het ietsje belerend en dat is jammer, maar wel met een goede boodschap, dat wel | |
| Fairouz: | Zaterdag, juli 05, 2008 13:50 |
| Ben onder de indruk Cora (Zij) iets om op voort te borduren. zonnige groet, Fairouz |
|
| lommert: | Zaterdag, juli 05, 2008 13:41 |
| graag heb ik dit nog ''even meegepakt''voordat we gaan boodschappen:)...wat een machtig mooi schrijven...voel er veel van ...ja..dit is mooi voelend zuiver..genoeg willem..oke...bedankt ;) kus willem |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juli 05, 2008 13:37 |
| goed geschreven om over na te denken gr.janny |
|
| Elenore De Groote: | Zaterdag, juli 05, 2008 13:35 |
| Heel mooi beschreven, word er stil van.. Liefs, Elenore xxx | |
| conan: | Zaterdag, juli 05, 2008 13:34 |
| let it be : ja jezelf in he centrum plaatsen , en ervaren hoe alles rondom balanceert in grote en kleine kringen uitdijt...gewoon ervaren , het laten leven , mooi ;) liefs conan*** |
|
| ninodepino: | Zaterdag, juli 05, 2008 13:31 |
| :) jaaaaa van dattum! vrij zijn! liefs, nino. |
|
| Cora (ZIJ): | Zaterdag, juli 05, 2008 13:28 |
| omarmd moet het zijn :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Cora (ZIJ) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||