Hagel
Ik adem de koudste lucht..
maar toch schreeuw ik vuur
mijn hart versteend
maar gevoel scherp aanwezig..
mijn ogen huilen
de grootste hagel
die breken op de koude grond..
om in kleine stukken te versplinteren..
zodat niemand ze ooit nog vond..
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Maandag, juli 07, 2008 20:39 |
| Droevig schrijven..mooi verwoord!Sterkte!! Liefs,knuffs Dicky |
|
| dichterbij: | Maandag, juli 07, 2008 11:33 |
| indringend geschreven lieve groet |
|
| sunset: | Maandag, juli 07, 2008 11:16 |
| Het verdriet beeldend getoond. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2008 | ||
| Thema's: | ||